Obudziłam się dziś rano w swoim łóżku. Odrobinę się poprzeciągałam, postanowiłam, co dzisiaj na siebie założę oraz co zjem na śniadanie. Wygramoliłam się do pozycji pionowej i dziarsko wyruszyłam na podbój dnia codziennego. Prysznic, jajeczko wiejskie na miękko, kawa z mlekiem owsianym, mycie zębów, tu oczko podkreślić, tam włos przyczesać… Rzuciłam okiem na mieszkanie. Nie było wątpliwości – muszę odkurzyć. Wyszarpałam odkurzacz z szafki i poddenerwowana rozpoczęłam czynności porządkowe. Tego nie było w moim planie dnia! Wytrąciło mnie to nieco z rytmu… Pomarudziłam pod nosem, jakie to życie bywa okrutne. Wyprowadziłam na spacer psa, przywitałam się z sąsiadami, którzy także byli akurat pogrążeni w letargu szarej nudnej rzeczywistości. Pora na moją „ulubioną” część…

Jestem nad przepięknym jeziorem. Siedzę na kamieniu i podziwiam piękno natury. Staram się wyczulić oczy na najdrobniejsze detale niepowtarzanego widoku, by nie zapomnieć tego dnia i miejsca. Może to tylko moje emocje i uczucia skumulowane tu i teraz, ale ten pejzaż naprawdę mnie zachwyca. To jest całkowicie nieplanowany przystanek wytchnienia – w ramionach Boga i stworzonych przez Niego cudownych okolicznościach przyrody. Wybrałam się w odwiedziny do koleżanki, ale ponieważ nigdy wcześniej u niej nie byłam, wyszłam z domu kilka minut wcześniej. Swój adres przysłała mi sms-em. Pomyślałam: Świetnie! Prosta sprawa, wytnij-wklej i już mam kierunek na mapie. Krótka chwila na kalkulację dla smartphona, w końcu jak nazwa wskazuje jest smart…